قدرتهاى غیبى و متنبى دروغگو

عقل عملى با قاطعیت مى‌گوید: خداى حکیم که خواهان سعادت انسان است، نباید «معجزه» و قدرت‌هاى خارق‌العاده را که کسى نتواند با آن مبارزه کند، در دست متنبى دروغگو قرار دهد، زیرا انجام این نوع کارها، مایه جذب مردم به سوى او مى‌شود و در نتیجه گمراهى آنان فراهم مى‌گردد و این برخلاف اهداف خلقت است و در برخى از آیات قرآنى، اشاره‌اى به این دلیل هست چنان‌که مى‌فرماید:

وَ لَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنا بَعْضَ اَلْأَقاویل – لَأَخَذْنا مِنْهُ بِالْیَمِینِ – ثُمَّ لَقَطَعْنا مِنْهُ اَلْوَتِینَ – فَما مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حاجِزِینَ.(1)

»اگر او سخن دروغ بر ما مى‌بست، ما او را با قدرت مى‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را قطع مى‌کردیم، و هیچ‌کس از شما نمى‌توانست از آن مانع شود«.

1) الحاقه/44-47.