زمان مطالعه: < 1 دقیقه
موضوع سخن در این گزاره، جایگاه عقل، در معرفت دینى است و هدف، از این گزاره مرزبندى داورىهاى عقل، و تحدید حدود آن است، ولى قبل از این گزاره، گزار دیگرى باید مورد بحث و بررسى قرار گیرد و آن «لزوم به کارگیرى عقل در معرفت دینى» است، و اینکه شناخت کامل دین، بدون روشنگرى عقل، امکان پذیر نیست و در حقیقت، خرد چراغى است در درون انسان که به کارگیرى آن در هر زمان، براى یک دیندار، در محدوده خاصى، امرى واجب و لازم است. ما این مطلب را از دو راه تبیین مىکنیم: