اناجیل موجود و عهد جدید براى زندگانى حضرت عیسى مسیح، ادوار چندى را ترسیم مى‌کنند:
1. دوره تولد مسیح؛ 2. دوران کودکى؛ 3. دوران رسالت و موعظه‌هاى او؛ 4.
دوره مبارزه با امپراطورى روم؛ 5. جاسوسى شاگردان و گرفتارى او؛ 6. بالاى دار رفتن؛ 7. سرانجام دفن و رستاخیز مسیح.
طبق شواهد اناجیل، عیسى مسیح در دوره رسالت خود در میان حواریون و در سرزمین ماوراى اردن و هنگامى که براى راهنمایى «گوسفندان» به شهرهاى قیصریه، جلیله و دیگر شهرهاى فلسطین مى‌رود، تنها یک پیامبر بوده است. حتى اعتقاد حواریون و شاگردان او در این دوره، این بوده است که جانشین یحیى تعمید دهنده و ناجى بنى اسرائیل است.
سخنان «پطرس» کلمنت اسکندرانى، این ادعا را ثابت مى‌کند.(1)
حتى در اولین کلیساى اورشلیمى، تمام آداب و رسوم شریعت یهود به طور کامل رعایت مى‌شد.(2)
تنها چیزى منشأ امتیاز نودینان از یهودیان سنتّى به حساب مى‌آید، عقیده به عیسى پیامبر به عنوان همان پیامبر موعود از نسل داوود است که در کتابهاى انبیاى بنى اسرائیل بشارت داده شده است. براى آنان مسیح موجود الهى نبوده است، بلکه پیغمبر پیش‌گویى شده‌ى انبیاى سلف مى‌باشد. در این جامعه یهودى – مسیحى شده اسرائیلى، (پیش از تحریر اناجیل جدید) توحید به عنوان یک اصل مسلّم دینى به شمار مى‌رود، اساسا چنین چیزى مطرح نیست که خداوند پسرى دارد که هم ذات اوست.
ظاهرا پطرس و یعقوب طرفدار چنین عقیده‌اى هستند که بعدها مورد مخالفت پولس و یوحنّا قرار مى‌گیرند.(3) مردم زمان او، او را پیامبرى مى‌دانند که مؤیّد با معجزات و کرامات مى‌باشد و آنها با شگفتى، ناتوان از تحلیل هستند.
1) به نقل از رامیار: نبوت اسرائیلى 215. 15: 6: 1.Preachiny of Peter.
2) تاریخ کلیساى قدیم در امپراطورى روم و ایران، فصل 4.
3) الإسلام، دعوة نصرانیة: یوسف حدّاد، فصلهاى اول و دوم، صفحه 60 – 97، لبنان.
