تاریخچه بحث درباره شرور از قدما و متأخران، حاکی است که انسان در داوریهای خود نسبت به مسئله شر؛ خود را محور قرار داده، و با «خود محوری» قضاوت و داوری می کند و آن جا که پدیده ای را با مصالح و منافع خود ناهماهنگ می بیند، فوراً آن را شر و بد می خواند، در حالی که اگر خود پدیده- با قطع نظر از رابطه او با انسان- مورد بررسی قرار گیرد، چه بسا نام شرّ همراه نخواهد داشت.
درندگان بیابانها با اندامی زیبا و قدرتی کم نظیر، آفریده شده اند و هر یک برای خود
خواسته ای دارند، اگر این نوع از جانداران در محیطی به سر برند که در آن جا نامی از انسان نباشد هرگز شریر نخواهند بود؛ زیر از نظر اصل حیات و لذایذ مادی تفاوتی با انسان ندارند. در این مسئله باید، اصل خود محوری انسان بررسی شود، که آیا صحیح است انسان محور قرار گیرد یا نه؟ آن گاه بر آن پایه، به بحث پرداخته شود.
حال که مقدمات چهار گانه را از نظر گذراندیم، به تحلیل و بررسی شبهه شرور با حفظ چهار اصل مسلّم مذکور می پردازیم.
