از بعد فیزیکى و جسمانى، که هر یک از قواى بدنى انسان به صورت خودکار و بیرون از دایره اختیار انسان، کار ویژه خود را انجام مى دهد (مانند
طپش قلب و کارهاى مربوط به دستگاه گوارش و غیره).
درباره این نوع از هدایت به دو آیه بسنده مى کنیم:
الف: وقتى موسى و هارون، فرعون را به پرستش آفریدگار یکتا دعوت نمودند، فرعون به آنان گفت: پروردگار شما کیست؟(قالَ فَمَنْ رَبُّکُما یا مُوسى)، آنان در پاسخ چنین فرمودند:
(رَبّنا الَّذِى أَعطى کُلَّ شَىء خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى)(طه/50).
«پروردگار ما (خدایى که ما او را مى پرستیم) کسى است که هستى هر پدیده اى را به او اعطا کرده و سپس او را هدایت نموده است».
ب: (سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الأَعْلى – اَلَّذِى خَلَقَ فَسَوّى – وَالَّذِى قَدَّرَ فَهَدى)(اعلى/1ـ3).
«آفریدگار برتر خود را تسبیح کن آن که (هر موجودى را) آفرید و سپس آن را بیاراست و آن که (هستى هر موجودى را ) اندازه گیرى نمود و آن را (به سوى هدف آفرینش خود) هدایت نمود».
هدایت در آیات یاد شده به پدیده اى خاص اختصاص ندارد و هر چیزى که مخلوق و آفریده خداست(همه موجودات) مشمول آن مى باشد و از این جهت آن را هدایت تکوینى عام نام نهادیم و معلوم است که این هدایت از قلمرو اختیار انسان بیرون است و به هیچ موجودى جز آفریدگار یکتا اسناد داده نمى شود و اصولاً از دایره بحث جبر و اختیار بیرون مى باشد.
