زمان مطالعه: < 1 دقیقه
ابن فارس در مورد کلمه قَدَر نیز مى گوید:
ارزش و اندازه هر چیزى را قَدَر و یا قَدْر مى گویند و اگر گاهى در معنى ضیق استعمال مى شود مانند آیه (وَمَنْ قُدِر عَلَیهِ رِزْقُهُ) (طلاق/7)] کسانى که از نظر زندگى در فشار و ضیق هستند[ براى این است که این افراد، امکانات کم و محدودى در اختیار دارند.(1)
راغب اصفهانى نیز در بیان معناى این دو واژه(قضاء و قدر) مطالبى را بیان نموده است که تفاوت چندانى با آنچه از «مقاییس» نقل گردید، ندارد و اگر چه در عبارتهاى این دو دانشمند لغت شناس تفاوتهایى دیده مى شود، ولى هر دو، گویاى یک واقعیت مى باشند.(2)
1) المقاییس، ج5، ص 63.
2) مفردات راغب، ص 395، 406.
