زمان مطالعه: < 1 دقیقه
نخستین تکیه گاه جبر نزد اشاعره مسأله اى است که از آن گاهى به «توحید در خالقیت» و احیاناً به «عمومیت قدرت خدا بر تمام ممکنات» و بار سوم به این که «افعال بندگان مخلوق خدا است» تعبیر مى کنند و همه این تعبیرها از یک هدف حکایت مى کند و اگر ما بخواهیم تعبیر کوتاه و روشنى را انتخاب کنیم باید بگوییم که «در جهان یک خالق (خواه اصیل و خواه تبعى) بیش نیست» و لازمه آن این است که آنچه در پهنه هستى پدید مى آید همگى مخلوق خدا مى باشد خواه آن شىء، فعل انسان باشد و یا غیر او، و تنها چیزى که قدرت خدا بر آن تعلق نمى گیرد، ذات و صفات او است.
این گروه براى اثبات این اصل از دو راه وارد شده اند:
الف: راه عقلى
ب: راه نقلى
اینک بیان هر دو راه به ترتیب:
