در قرآن بارها درباره ی همسران بهشتى و ویژگىهاى آنان سخن به میان آمده است، قرآن مىفرماید: «وَعِندَهُم قاصِراتُ الطَّرف»(1) زنان بهشتى، غیر از شوهران خود به دیگرى چشمى ندارند و نسبت به آنان نیز با چشمى مستانه و عاشقانه نگاه مىکنند.
آن زنان، هم عاشق شوهران خود هستند و هم تناسب سنّى با آنها دارند. «عُرُباً اتراباً»(2)
آن همسران همچون لؤلؤ زیبا و دست نخورده هستند، «وَ حُورٌ عِینٌ کامثَالِ اللُؤلُؤِ المَکنُون»(3) و هر وقت همسران نزد آنان مىآیند، آنها را باکره مىیابند. «فَجَعَلناهُنَ ابکاراً»(4)
پستان آن زنان برآمدگى کمى داشته و تازه رسیده است، «وَکَواعِبَ اتراباً»(5) و به این همسران احدى دست نزده است. «لَم یَطمِثهُنَّ انسٌ قَبلَهُم وَ لا جانّ»(6)
این همسران محفوظ و عفیف هستند، نه مبتذل. «حُورٌ مَقصُوراتٌ فِى الخِیام»(7) حوریههایى که در خیمهها منتظرند، به قدرى زیبا هستند که گویا یاقوت و مرجانند، «کانَّهُنَّ الیاقُوتُ وَالمَرجانُ»(8) از همه زیبایىهاى ظاهرى که بگذریم از نظر کمالات لایق بهشت و بهشتیان هستند و از هر گونه کجى و انحراف و نقطه ضعف پاکند. «لَهُم فِیهَا ازواجٌ مُطَهَّرَة»(9)
عدد این حوریهها زیاد است و لذا در حدیث مىخوانیم که در قیامت توان بدنى انسان در کامیابى، به اندازه ی صد نفر مىشود.
علّت اینکه درباره ی زنان بهشتى بیشتر سخن گفتیم، به خاطر اهمیّتى است که دارند، چنانکه در حدیث مىخوانیم: «ما تَلَذَّذَ النّاسُ فِى الدُّنیا وَالآخِرَةِ بِلَذَّةٍ اکثَرَ لَهُم مِن
لَذَّةِ النّساء»(10) بهترین نعمتهاى مادّى در دنیا و آخرت، کامیابى از همسران زیباست. همان گونه که بهترین لذّت معنوى، تجلّى و رضوان خدا و طرف سخن خدا قرار گرفتن است.
راستى این نعمت کجا و آن شکنجههاى دوزخیان کجا که هر گاه تشنه مىشوند و آبى مىطلبند مایعى همچون فلّز گداخته به آنان داده مىشود که پوست صورت آنان را بریان مىکند، «یُغاثُوا بِماءٍ کالمُهلِ یَشوِى الوُجُوهَ»(11)
1) سوره صافّات، آیه 48.
2) سوره واقعه، آیه 37.
3) سوره واقعه، آیه 23.
4) سوره واقعه، آیه 36.
5) سوره نبأ، آیه 33.
6) سوره الرّحمن، آیه 56.
7) سوره الرّحمن، آیه 72.
8) سوره الرّحمن، آیه 58.
9) سوره نساء، آیه 57.
10) وسائلالشیعه، ج 14، ص 10.
11) سوره کهف، آیه 29.
