آن لیوانها و ظرفهایى را که اهل بهشت براى آشامیدن استفاده مىکنند طورى است که سرد و خوشبو مىکند، قرآن مىفرماید: «یَشرِبُونَ مِن کَأسٍ کانَ مِزاجُها کافُوراً»(1)
در تفسیر المیزان مىخوانیم: «کافور» یک ضرب المثلى است براى خنکى و خوشبویى و کلمه ی «کأس» نیز به معناى ظرف آب است، بنابراین خود ظرفهاى آب از مادّهاى سرد و خوشبو کننده ساخته شدهاند.
چشمهها و نهرهاى بهشتى در اختیار ساکنان آنجاست که به هر سویى بخواهند مسیر را با یک اشارهاى عوض یا چشمه و نهرى را احداث مىنمایند و در احداث نهر و چشمه هیچ گونه زحمتى نمىکشند، فقط اراده مىکنند. «لَهُم ما یَشاؤنَ فِیهَا»(2)، لذا قرآن درباره ی چشمهها و نهرهاى بهشت مىفرماید: «یُفُجّرونَها تَفجِیراً»(3) یعنى خود بهشتیان چشمهها را احداث و زمینهاى بهشت را با ارادهاى که خدا به آنان داده مىشکافند.
در آیه دیگر مىخوانیم: آشامیدنىهاى اهل بهشت با زنجبیل معطّر شده و از ظرفهایى که به روشنى نقره است استفاده مىنمایند و مأموران پذیرایى از آبهاى گوارا آنقدر در ظرفهاى زیبا مىریزند که متناسب با میل آنان باشد، نه کمتر و نه زیادتر.
در جاى دیگر مىفرماید: «یُطافُ عَلَیهِم بِکأسٍ مِن مَعِینٍ بَیضاءَ لَذَّةٍ لِلشّارِبِینَ لافیها غَولٌ ولاهم عَنها یُنزِفُونَ»(4) مأموران زیبا صورت بهشتى با جامهاى پر از شراب روشن و سفید که لذّتبخش است و هیچگونه ضرر و مستى در آن نیست، گرد بهشتیان مىچرخند تا هرگاه میل داشته باشند بهره گیرند.
در هر جمله آن لطیفهاى است؛ جام پر، روشنى رنگ، سفیدى آن، لذّتبردن، مستى و ضرر نداشتن که در آشامیدنىهاى دنیا معمولًا این همه اوصاف در یک آشامیدن هرگز جمع نمىشود.
در جاى دیگر مىفرماید: «یُسقَونَ مِن رَحِیقٍ مَختُومٍ خِتامُهُ مِسکٌ»(5) ظرفهاى شراب صاف و خالص و دربسته و مهر خورده است، همین که اهل بهشت از آن میل فرمودند، در پایان بوى مشک در خود احساس مىنمایند.
از لذّتهاى معنوى که همراه این همه لذّات مادى است، اینکه آن نعمتها همه از طرف پروردگار است، «وَ سَقاهُم رَبُّهُم شَراباً طَهُوراً»(6) شرابى که از طرف خدا باشد از یک لذّت معنوى برخوردار است که آن دیگر قابل بیان نیست.
خوردنىها و آشامیدنىهاى بهشت در ظرفهایى بسیار خوش منظر و زیبا مىباشد، قرآن مىفرماید: «یُطافُ عَلَیهِم بِصِحافٍ مِن ذَهَبٍ و اکوابٍ»(7) مأموران پذیرایى در بهشت با طَبَقها و کوزههاى طلا که مملوّ از بهترین غذاها و آشامیدنىها است بر گرد اهل بهشت آماده خدمت و پذیرایى هستند.
این همه لطف و کامیابى کجا و آن دوزخى که هر چه سوخته مىشوند پوست نو روئیده مىشود کجا؟
1) سوره انسان، آیه 5.
2) سوره ق، آیه 35.
3) سوره انسان، آیه 6.
4) سوره صافّات، آیات 45 تا 47.
5) سوره مطفّفین، آیه 25 و 26. «رحیق»، یعنى شراب صاف و خالص.
6) سوره انسان، آیه 21.
7) سوره زخرف، آیه 71.
