زمان مطالعه: < 1 دقیقه
در آنجا دیگر دروغ، ناسزا، زخمزبان، تمسخر، تهمت و یاوهگویى نیست، «لایَسمَعُونَ فِیهَا لَغواً الّا سَلاماً»(1) شنیدنىها تنها سلام است، یعنى جملاتى است که از سلامت روح و فکر و زبان و رفتار برمىخیزد.
در جاى دیگر مىخوانیم: «لا یَسمَعُونَ فِیهَا لَغواً وَ لا تَاثِیماً»(2) در بهشت نه گفتار لغوى مىشنوید و نه نسبت گناه به یکدیگر مىدهند.
در سوره نبأ مىخوانیم: «لایَسمَعُونَ فِیهَا لَغواً وَ لا کِذّاباً»(3) نه گفتار بىاثر مىشنوند و نه نسبت دروغ بهم مىدهند، گفتههاى آنجا همه از واقعیات و از یک صفاى
خاصى ریشه مىگیرد.
1) سوره مریم، آیه 62.
2) سوره واقعه، آیه 25.
3) سوره نبأ، آیه 35.
