قرآن مىفرماید: در قیامت نامه ی عمل مجرم را به دست چپ او مىدهند آن هم نه از روبرو، بلکه به خاطر تحقیر و بىاعتنایى بیشتر، از پشت سر.(1) هنگامى که مجرم پرونده ی خود را سیاه و نامه را به دست چپ خود دید، که نشانه ی دوزخى شدن است، «وَامّا مَن اوتِىَ کِتابَهُ بِشِمالِهِ» فریاد مىزند و
مىگوید:
«فَیَقُولُ یا لَیتَنِى لَماوتِ کِتابِیَه» اى کاش پرونده و کارنامهام را به من نمىدادند!
«وَلَم ادْرِ ما حِسابِیَه» اى کاش از کارم بى خبر بودم!
«یا لَیتَها کانَتِ القاضِیَة» اى کاش همان مرگ قبلى مسأله را خاتمه مىداد و دیگر زنده نشده و به این روزگار برنمىخوردم!
«ما اغْنى عَنّى مالِیَه» مال و ثروتهایى را که تمام عمرم را فداى آنها کردم، هیچ به دردم نخورد!
«هَلَکَ عَنّى سُلطانِیَه»(2) قدرت و سلطنت و مقامى که در دنیا داشتم به هدر دادم و براى امروزم خیرى ذخیره نکردم!
آنگاه مجرمان را با بدترین وضع وارد دوزخ مىکنند، قرآن مىفرماید: «وَتَرَى المُجرِمِینَ یَومَئِذٍ مُقَرّنِینَ فِى الاصفَادِ»(3) در قیامت مجرمان را با هم در غل و زنجیر مىبینى، مجرمان را در آن روز با غل و زنجیرى که دستشان به گردنشان بسته شده
در یک سلسله طولانى بهم مىبندند و به این صورت و قیافه در قیامت حاضر مىشوند.(4)
آرى، کسانى که در دنیا در یک خط فکرى و عملى و در توطئهها و استعمارها و قراردادهاى خائنانه و ناحق، دور یک میز و در یک مدار هستند، آنجا هم در کنار هم و در یک زنجیر طولانى به غلّ بسته مىشوند.
دستهایى که در دنیا در ظلم و تجاوز آزاد بوده باید در آنجا بسته شود، گردنهایى که در دنیا گردنکشى کرده و در برابر خدا خم نگشته در آخرت باید با غل و زنجیر خم شود و کسانى که با اولیاى خدا نبودهاند، در آن روز همردیف دشمنان خدا خواهند بود.
آیا جزاى فکرها و دلهاى بسته که هیچ گونه پند و اندرزى در آنها رخنه نمىکند، جز با بستگى زبان و دست و گردن مىباشد؟
این بود گوشهاى از سیماى مجرمان در قیامت، که در صورت مقایسه با سیماى نیکوکاران، جایگاه واقعى انسان مشخص شده و فاصله ی میان دو گروه و راه سعادت و کمال معلوم مىگردد.
1) سوره انشقاق، آیه 10.
2) سوره حاقّه، آیات 25 تا 29.
3) سوره ابراهیم، آیه 49.
4) کلمه ی «اصفاد» جمع «صفد» به معناى «غل و زنجیر» و «مُقَرّنِین» یعنى «با هم».
