بیشترین جاى تأسّف و اندوه وقتى بود که مخالفت و خیانت حتى از درون خانه پیامبر ریشه مىگرفت، مثلًا حضرت لوط و نوح هر یک داراى زنى مخالف و کارشکن بودند بخصوص زن لوط که مسائل خانه را به مخالفان بیرون خبر مىداد.
قرآن این زن را نمونه ی کفر و خیانت معرّفى نموده، چنین مىفرماید: «ضرب الله مثلا للذین کفروا امرئة نوح وامرئة لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتا هما فلم یغنیا عنهما من الله شیئاً»(1)
این دو زن، سر سفره پیامبر غذا مىخوردند و از امکانات خانه بهرهمند مىشدند و تحت نفوذ پیامبر و وابسته به خانواده ی او بودند، اما چون نخواستند حق را بپذیرند، نپذیرفتند.
این ماجرا بعضى از مکتبها را که مىگویند: طرز تفکر و انتخاب راه هر انسانى کاملًا به وضع اقتصادى او بستگى دارد، متزلزل مىسازد، زیرا این دو زن از خانه ی وحى تغذیه و تأمین مىشدند ولى به نفع شرک فریاد مىزدند و بالعکس زن فرعون را در کاخ زندگى مىکند ولى به فکر کوخ نشینان است، در نظام طاغوتى رشد کرده
ولى مخالف سرسخت همان رژیم است، از سفره ی فرعون تغذیه و تأمین مىشود ولى به حمایت موسى برمىخیزد.
1) سوره تحریم، آیه 10.
