فوائد و برکات رعد و برق (1)

رعد و برق على رغم خطراتى که در بالا به آن اشاره شد؛ فوائد زیادى نیز

دارد که در اینجا به چند قسمت از آن اشاره مى‏شود:

الف: آبیارى- برق‏ها معمولًا حرارت فوق‏العاده زیادى- گاه در حدود 15 هزار درجه سانتیگراد- تولید مى‏کنند؛ و این حرارت کافى است که مقدار زیادى از هواى اطراف را بسوزاند و در نتیجه فشار هوا فوراً کم مى‏شود، و مى‏دانیم در فشار کم، ابرها مى‏بارند، و به همین دلیل، غالباً متعاقب جهش برق، رگبارهایى شروع مى‏شود و دانه‏هاى درشت باران فرو مى‏ریزند، و از این رو در واقع یکى از برکات برق، آبیارى است.

ب- سمپاشى- به هنگامى که برق با آن حرارت‏اش آشکار مى‏شود؛ قطرات باران با مقدارى اکسیژن اضافى ترکیب مى‏شوند و آب سنگین، یعنى آب اکسیژنه (2 2) ایجاد مى‏کنند؛ و مى‏دانیم آب اکسیژنه یکى از آثارش از بین بردن میکروب‏ها است، و به همین جهت در مصارف طبّى براى شستشوى زخم‏ها به کار مى‏رود. این قطرات آب اکسیژنه هنگامى که بر زمین‏ها مى‏بارد، تخم آفات و بیمارى‏هاى گیاهى را از میان مى‏برد، و سمپاشى خوبى از آنها مى‏کند؛ و به همین جهت گفته‏اند: هر سال که رعد و برق کم باشد آفات گیاهى بیشتر است!

ج- تغذیه و کودرسانى- قطرات باران بر اثر برق و حرارت شدید آن و ترکیب مخصوص، یک حالت اسید کربنى پیدا مى‏کند که به هنگام پاشیده شدن بر زمین‏ها و ترکیب با آنها یک نوع کود مؤثّر گیاهى مى‏سازد، و گیاهان از این طریق تغذیه مى‏شوند.

بعضى از دانشمندان گفته‏اند: مقدار کودى که در طى یک سال از مجموع برق‏هاى آسمان در کره زمین به وجود مى‏آید به ده‏ها میلیون تن مى‏رسد و این رقم فوق‏العاده بالائى است.

بنابراین مى‏بینیم همین پدیده ظاهراً پیش پا افتاده و بى خاصّیت طبیعت! چقدر پر بار و پر برکت است. هم آبیارى مى‏کند، هم سمپاشى مى‏کند، هم تغذیه؛ و این نمونه کوچکى از اسرار شگرف و پردامنه عالم هستى است که‏

رهنمون راه خداشناسى مى‏تواند باشد.

اینها همه برکات برق است؛ ولى از سوى دیگر آتش سوزى‏هایى که از یک نوع آن (صاعقه‏ها) به وجود مى‏آید؛ گاهى ممکن است انسان یا انسان‏ها یا زراعت‏ها و درختانى را بسوزاند. هرچند این امر کم و نادر و غالباً قابل اجتناب است؛ ولى مى‏تواند عامل خوف و ترس شود و به این ترتیب آنچه در آیه فوق خواندیم که برق هم مایه ترس است و هم مایه امید، مى‏تواند اشاره به مجموع این امور باشد.

نیز ممکن است جمله وَیُنْشِى‏ءُ السَّحابَ الثِقالَ که در آخر آیه فوق آمده؛ ارتباط با همین خاصّیت برق داشته باشد که ابرها را سنگین بار از دانه‏هاى باران مى‏سازد.