بعد از ذکر آیات انفسى به سراغ آیات آفاقى مىرویم:
همیشه مشاهده صحنه آسمانها و زمین، براى انسانها تفکّرانگیز بوده است؛ ولى هر قدر علم و دانش انسان پیشرفت نموده عظمت جهان اسرارآمیز بالا در نظر او بیشتر شده است، به طورى که اگر عظمت آسمانها را در نظر دانشمندان امروز با گذشته مقایسه کنیم به راستى حکم دریا و قطره را دارد، و معلوم نیست فردا در مقایسه با امروز نیز چنین نباشد.
در این منظومهها و کهکشانهاى عظیم، و ستارگان ثوابت و سیّار، چه مىگذرد؟ و در آنها چه عوالمى وجود دارد؟
تاریخچه پیدایش آنها به چه زمانى باز مىگردد؟
آیا ساکنانى در آنها وجود دارد یا نه؟ و اگر دارد زندگى آنها مشابه ما است یا با ما متفاوت است؟
اینها و ده‌ها سؤال دیگر، سؤالاتى است که فکر هر انسان جستجوگر و کنجکاو را درباره آسمانها به خود مشغول مىدارد.
دانشمندان امروز مىگویند: ما ستارگانى را الآن در آسمان مىبینم که هزاران و شاید میلیونها سال قبل از میان رفتهاند؛ و این به خاطر آن است که بر اثر فاصله فوقالعاده زیاد، نور آنها که از هزاران یا میلیونها سال قبل از مبدء این ستارگان حرکت کرده هنوز در راه است و به ما مىرسد! اگر راستى چنین است (که چنین است) صحنه واقعى آسمان، با آنچه امروز ما مىبینیم تا چه حد متفاوت است؟ هیچکس قادر نیست به این سؤال پاسخ دهد (دقت کنید).
امثال این سؤالات که پاسخ آن براى هیچ دانشمندى ممکن نیست فراوان مىباشد.
ما در برابر چنین جهان اسرارآمیزى قرار گرفتهایم، عظمت آنها از یک سو،
و نظم و حساب حاکم بر آن از سوى دیگر، پرده از روى قدرت و علم بىانتهایى بر مىدارد که در آفرینش آن، دست داشته است.
با اشاره بالا اکنون به اتفاق یکدیگر به آیات زیر گوش جان فرا مىدهیم:
1- انَّ فى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ لَایاتٍ لِاؤُلى اْلأَلْبابِ (1)
2- انَّ فى خَلْقِ السَّمواتِ وَ الأَرْضِ وَ اخْتِلافِ اللَّیْلِ وَ النَّهارِ … لَایاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُوْنَ (2)
3- وَ مِنْ آیاتِهِ خَلْقُ السَّمواتِ وَ اْلأَرْضِ وَ اخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَ أَلْوانِکُمْ انَّ فى ذلِکَ لَایاتٍ لِلْعالِمیْنَ (3)
4- انَّ فى السَّمواتِ وَ اْلأَرْضِ لَایاتٍ لِلَّمْمِنینَ (4)
5- خَلَقَ اللهُ السَّمواتِ وَ اْلأَرْضِ بِالْحَقِّ انَّ فى ذلِکَ لَایَةً لِلْمُؤْمِنیْنَ (5)
6- انَّ رَبَّکُمُ اللهُ الَّذِىْ خَلَقَ السَّمواتِ وَ الأَرْضَ فى سِتَّةِ أَیْامٍ ثُمّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یُدَبِّرُ الأَمْرَما مِنْ شَفِیْعٍ الَّا مِنْ بَعْدِ اذْنِهِ ذلِکُمُ اللهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوْهُ أَفَلا تَذَکَّرُوْنَ (6)
7- وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمواتِ وَ الأَرْضَ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ لَیَقُوْلُنَّ اللهُ فَأَنّى یُؤْفَکُوْنَ (7)
8- لَخَلْقُ السَّمواتِ وَ اْلأَرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ الناَّسِ وَلکِنَّ أَکْثَرَ النّاسِ لا یَعْلَمُوْنَ (8)
9- قالَتْ رُسُلُهُمْ أفِى اللهِ شَکٌّ فاطِرِ السَّمواتِ وَ
اْلَارْضِ (9)
10- وَالسَّماءَ بَنَیْناها بِایْدٍ و انَّا لَمُوْسِعُوْنَ- وَ اْلأرْضَ فَرَشْناها فَنِعْمَ الْماهِدوُنَ (10)
11- وَجَعَلْنا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوْظاً وَ هُمْ عَنْ آیاتِها مُعْرِضُوْنَ (11)
12- اللهُ الَّذِىْ رَفَعَ السَّمواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ (12)
ترجمه:
1- «مسلّماً در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز نشانههاى (روشنى) براى صاحبان مغز است.»
2- «در آفرینش آسمانها و زمین و آمد و شد شب و روز … نشانههایى است (از ذات پاک خدا و یگانگى او) براى مردمى که عقل دارند و مىاندیشند.»
3- «و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین و تفاوت زبانها و رنگهاى شماست، در این نشانههایى است براى عالمان.»
4- «بدون شک در آسمانها و زمین نشانههاى فراوانى است براى اهل ایمان»
5- «خداوند، آسمانها و زمین را به حق آفرید، در این آیتى است براى مؤمنان.»
6- «پروردگار شما خداوندى است که آسمانها و زمین را در شش روز آفرید سپس بر تخت (قدرت) قرار گرفت و به تدبیر کار (جهان) پرداخت، هیچ شفاعت کنندهاى جز به اذن او وجود ندارد، این است خداوند پروردگار
شما پس او را پرستش کنید، آیا متذکر نمىشوید؟!»
7- «هرگاه از آنها بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را مسخر کرده است؟ مىگویند «الله»، پس با این حال چگونه (از عبادت خدا) منحرف مىشوند؟!»
8- «آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است ولى اکثر مردم نمىدانند.»
9- «رسولان آنها گفتند: آیا در خدا شک است؟! کسى که آسمانها و زمین را آفریده؟!»
10- «ما آسمان را با قدرت بنا کردیم و همواره آن را وسعت مىبخشیم- و راه گستردیم و چه خوب گسترانندهایم!»
11- «و آسمان را سقف محفوظى قرار دادیم، ولى آنها از آیات آن روى گردانند!»
12- «خداوند همان کسى است که آسمان را- بدون ستونى که قابل رؤیت باشد- آفرید، سپس بر عرش استیلا یافت (و زمام تدبیر جهان را به دست گرفت) و خورشید و ماه را مسخر ساخت.»
1) سوره آل عمران، آیه 190.
2) سوره بقره، آیه 164.
3) سوره روم، آیه 22.
4) سوره جاثیه، آیه 3.
5) سوره عنکبوت، آیه 44.
6) سوره یونس، آیه 3.
7) سوره عنکبوت، آیه 61.
8) سوره غافر، آیه 57.
9) سوره ابراهیم، آیه 10.
10) سوره ذاریات، آیات 47 و 48.
11) سوره انبیاء، آیه 32.
12) سوره رعد، آیه 2.
