(إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللهُ مِنَ الْکِتابِ وَیَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلیلاً أُولئِکَ ما یَأَکُلُونَ فى بُطُونِهِ إِلاّ النّارُ وَلا یُکَلِّمُهُمُ اللهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَلا یُزَکِّیهِمْ وَلَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ – أُولئِکَ الَّذینَ اشْتَرَوُا الضَّلالَةَ بِالهُدى وَالعَذابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَما أَصْبَرَهُمْ عَلى النّارِ).(1)
«آنان که براى رسیدن به منافعى اندک، حقایق الهى را کتمان مى کنند در حقیقت چیزى غیر از آتش نمى خورند، و روز قیامت خداوند با آنان سخن نمى گوید و آنها را تزکیه نمى نماید و براى آنان عذابى دردناک است، آنان کسانى هست که گمراهى و عذاب الهى را خریده اند و از هدایت و مغفرت خداوند محروم گردیده اند پس چه چیز آنان را به تحمل آتش (خشم خداوند) وادار کرده است؟».
این آیات ناظر به دانشمندان یهود است که با این که از اوصاف پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله وسلم) و یا قوانین الهى کاملاً آگاه بودند و حلال و حرام آن را مى دانستند لکن براى تمایلات پست مادّى از بیان آن خوددارى مى کردند و بدین طریق راه ضلالت و گمراهى را برگزیده، خود را از هدایت خاص الهى محروم مى ساختند.
نکته جالب توجه این که از گمراهى این گروه با کلمه اشتراء (خریدن و مبادله کردن) تعبیر مى کند که خود بیانگر آزادى و اختیار آنها در هدایت و یا گمراهى خود مى باشد.
1) بقره/174ـ175.
