پیامبر نه تنها از مخالفان خود رنج مىبرد بلکه شاید چند برابر آن از دست منافقان، خون دل مىخورد. همان کسانى که در برابر مسجدش مسجد ساختند تا هم جمعیّت مؤمنان را متفرّق کنند و هم مسجد آنان مرکز اجتماع منافقان باشد.
حتى براى افتتاح مسجدشان از پیامبر صلى الله علیه و آله دعوت کردند امّا خداوند به پیامبرش فرمان داد: هرگز در مسجدى که براى ایجاد تفرقه و شکاف میان صفوف مسلمانان و براى جاسوسى به نفع آنان ساخته شده، اقامه نماز نکند: «لاتقم فیه ابداً»(1)
کارشکنى منافقان در یکى دو کار خلاصه نمىشود، برنامه آنها ضربه زدن و کارها را خلاف جلوه دادن است: «قلّبوا لک الامور»(2)
آنها در انتظار و خواهان فتنه هستند: «لقد ابتغوا الفتنة»(2)
منافقان حتى اگر در جنگ با دشمن هم شرکت کنند، غیر از فساد و اضطراب و تردید و ایجاد رعب
نتیجه ی دیگرى از شرکت آنان در جنگ با دشمن نصیب شما نخواهد شد: «لو خرجوا فیکم مازادوکم الا خبالًا»(3)
اگر نمازى مىخوانند، با کسالت و بى حالى است. «ولا یأتون الصلوة الّا و هم کسالى»(4)
و اگر انفاقى دارند از روى میل نیست بلکه به خاطر یک سرى ملاحظات از این و آن است: «و لا ینفقون الا و هم کارهون»(4)
1) سوره توبه، آیه 108.
2) سوره توبه، آیه 48.
3) سوره توبه، آیه 47.
4) سوره توبه، آیه 54.
