کثرت و وفور آیات خداوند در پهنه آسمانها، و زیبائىهاى بىنظیر آسمان شب، سبب شده است که قرآن مجید و روایات اسلامى همه انسانها مخصوصاً مؤمنان را براى کسب ایمان بیشتر، همیشه به مطالعه آسمانها دعوت کند. قرآن مجید، در آیه 6 سوره ق مىگوید: افَلَمْ یَنْظُرُوْا الى السَّماءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْناها وَ زَیَّناها وَ مالَها مِنْ فُرُوْجٍ: «آیا آنها به آسمانى که بالاى سرشان است نگاه نکردند، که چگونه ما آن را بنا کردهایم، و بوسیله ستارگان زینت بخشیدهایم، و هیچگونه شکاف و ناموزونى در آن نیست؟!»
مخصوصاً در روایات اسلامى دستور داده شده است که وقتى سحرخیزان براى نماز شب بپا مىخیزند؛ نخست نگاهى به آسمان بیفکنند، و آیات آخر سوره آل عمران انَّ فِى خَلْقِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ … را که تمام این حقایق به شکل عارفانهاى در آن منعکس است بخوانند؛ و بعد به عبادت و نیایش پردازند. (نیایشى آکنده از عطر توحید و معرفة الله). (1)
در روایتى نیز نقل شده که پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلم هرگاه براى نماز شب بر مىخاست، نخست مسواک مىکرد و سپس نظرى به آسمان مىافکند، و این آیات را زمزمه مىنمود. (1)
در حالات امیرمؤمنان على علیه السلام نیز آمده است که یکى از یارانش به نام «حَبَّه عُرَنِى» مىگوید: شبى با نُوف (یکى از اصحاب على علیه السلام) در صحن دار الاماره خوابیده بودیم. در آخر شب، دیدیم على علیه السلام دستش را بر دیوار نهاده (و نظرى به آسمان مىافکند) همچون والهان شیدا، و این آیات را تلاوت مىکند:
انَّ فى خَلْقِ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ … و باز تکرار مىکند، گوئى عقل او به پرواز
در آمده است.
سپس رو به من کرد و گفت: «اى حبّه بیدارى یا خواب؟» عرض کردم «بیدارم، تو در این حالتى، ما چگونه (خواب) باشیم؟»
سپس شروع کرد به اشک ریختن، بعد فرمود: «اى حبّه! خداوند موقفى دارد، و ما را در پیشگاه او موقفى است؛ چیزى از اعمال ما بر او مکتوم نمىماند، و او به من و تو از رگ گردنمان نزدیکتر است …» (2)
این روایات نشان مىدهد که اولیاء الله، هیچگاه از این مطالعه اندیشه برانگیز و ایمان آفرین غافل نمىشدند؛ و از آفرینش آسمانها و نظام حاکم بر آن همیشه الهام مىگرفتند.
1) مجمع البیان، جلد 2، صفحه 554، ذیل آیات آخر سوره آل عمران.
2) بحارالانوار، جلد 41، صفحه 22.
