(قَدْ جاءَکُمْ مِنَ اللهِ نُورٌ وَکِتابٌ مُبینٌ یَهْدى بِهِ اللهُ مَنِ اتَّبَعَ رِضْوانَهُ سُبُلَ السَّلامِ وَیُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلى النُّورِ بِإِذْنِهِ وَیَهْدِیهِمْ إِلى صِراط مُسْتَقیم).(1)
«از جانب خداوند براى شما نور (پیامبر) و کتابى (قرآن) آشکار آمد، خداوند به وسیله آن، کسانى را که رضاى او را برگزینند به راه هاى سلامت بخش و سعادت آفرین هدایت مى کند، و آنان را از تاریکى ها بیرون آورده و به وادى نور رهنمون مى گردد و به راه راست هدایت مى کند».
در این آیه کریمه، عامل برخوردارى از هدایت ویژه الهى، اصل رضایت
خدا و رعایت آن در همه ابعاد زندگى فردى و اجتماعى، فکرى و عملى، قلمداد گردیده است.
و به دیگر سخن: از دو هدایت به طور ضمنى سخن به میان آمده است:
1. هدایتى که مایه گزینش رضاى خدا در ابعاد زندگى مى گردد.
2. هدایتى که پس از پیروى از رضاى خدا، شامل حال انسان مى گردد و علت هدایت دوم کاملاً یک فعل اختیارى است.
1) مائده/16ـ 15.
