دانشمندان امروز معتقدند که جرقّه زدن آسمان از اینجا به وجود مىآید که دو قطعه ابر با بارهاى الکتریکى مختلف: (یکى مثبت و دیگرى منفى)، به هم نزدیک مىشوند، و درست مانند نزدیک شدن سر دو سیم برق جرقّه مىزنند.
از آنجا که قطعههاى ابر، بار الکتریکى عظیمى دارند جرقّه آن هم عظیم
است؛ و مىدانیم هر جرقّهاى صدایى دارد، و طبعاً هر قدر جرقّه بزرگتر باشد صداى آن هم عظیمتر است. به همین دلیل صداى مهیب این جرقّه آسمانى گاهى به قدرى شدید است که تمام ساختمانها را مىلرزاند و همانند بمبهاى عظیم صدا مىکند.
ولى برقها همیشه در میان دو قطعه ابر ظاهر نمىشوند که از دسترس انسانها دور و بىخطر باشند؛ بلکه گاهى ابرهایى که داراى الکتریسته مثبت هستند به زمین نزدیک مىشوند، و چون زمین داراى الکتریسته منفى است جرقّه میان زمین و ابر ایجاد مىشود. این جرقّه عظیم که صاعقه نام دارد بسیار خطرناک است؛ هم لرزه شدیدى در آن منطقه ایجاد مىکند، و هم حرارت فوقالعاده زیاد که به هر چیز اصابت کند آن را خاکستر مىکند. (1)
همچنین از آنجا که الکتریسته همیشه از نوک اجسام خارج مىشود و در بیابانهایى که صاعقه روى مىدهد جرقه در نقاط مرتفع مانند نوک درختان، و حتى سر انسان راهگذر ظاهر مىگردد؛ و به همین دلیل در هواى طوفانى و آکنده از رعد و برق، توقّف در بیابانها بسیار خطرناک است؛ و در اینگونه مواقع پناه بردن به گودالها یا نزدیک درختان و پائین کوهها و تپّهها مىتواند خطر را تا حد زیادى بر طرف کند. (البته تکیه دادن به درختها و پنجرههاى آهنین نیز خطرناک است.)
با توضیح بالا خطرات برق و عامل خوف که در آیات بالا به آن اشاره شده به خوبى روشن مىشود.
—
1) گر چه مدّت صاعقه یک دهم ثانیه و گاه یکصدم است؛ ولى چون حرارت تولید شده به 15000 درجه سانتیگراد مىرسد مىتواند خطرات فوقالعاده عظیمى ایجاد کند. (حرارت سطح خورشید فقط هشت هزار درجه است (اعجاز قرآن، صفحه 78).
