گیاهان نه تنها غذای ما را تأمین می کنند بلکه در پوشاک و لباس های زیبا و ظریفی که مورد استفاده ی ماست نیز نقش عمده ای دارند.
بعضی از بومیان مناطق گرم از برگ پوشاک می کنند. در جزایر دریای جنوب هنوز هم دامن علفی می پوشند. از پوست درونی درخت توت پارچه می بافند: آن را با تخماق روی کنده ای می کوبند تا نازک شود و با شیره ی گیاهان رنگ می کنند و نامش «تاپا» ست. هزاران سال است که از تارهای سفید پنبه پارچه می بافند.
اگر از داکوتا عبور کنیم منظره ای می بینیم که انگار آب های پایاب است و در آفتاب برق می زند. اما آن منظره ی شکوفه ی آبی گیاه بزرگ است. به هنگام برداشت، ساقه را در آب می خیسانند تا بافت های نرمتر آن بپوسد. رشته هایی را که به جا می ماند به هم می بافند و کتان می سازند.
در خاور زمین میلیون ها درخت توت پرورش می دهند تا کرم ابریشم از آن خوراک کند و رشته ای نرم بتند تا ما از آن پارچه ببافیم. برای به دست آوردن یک پوند ابریشم نزدیک به یک تن برگ لازم است.
امروزه یک شیمیست فهرست دور و درازی از ساخته های گیاهی عرضه
می کند. گیاه را در اسیدها حل می کند، سپس تارهای آن را می ریسند و نخ می تابند و ابریشم مصنوعی، نایلون و داکرون نمونه هایی از آنها هستند.(1)
1) جهان گل ها.
