سرگرمی ها گاه مقدمه ی آرامش روان و آسایش اندیشه و اعصاب و گاه موجب تخدیر فکر و آلودگی قلب و روحی آدمی است. قسم اول مفید و مشروع و قسم دوم مضر و نامشروع است.
سرگرمی های نامشروع، خصوصا اگر به صورت عادت درآیند، ادراکات عقلی انسان را به شدت ضعیف می کنند. به گفته ی امام علی علیه السلام:
من کثر لهوه قل عقله.(1)
کسی که سرگرمی هایش بسیار باشد قدرت تعقل و تفکر او اندک خواهد بود.
چنین فردی نمی تواند مصلحت واقعی و راه تکامل خود را تشخیص دهد و اگر تشخیص داد نمی تواند در آن راه حرکت کند و به گفته ی همان امام:
أبعد الناس عن الصلاح المستهتر باللهو.(2)
دورترین مردم از صلاح کسی است که غرق در سرگرمی است.
بنابراین، برای پاکسازی آینه ی دل از کدورت ها و آماده سازی قلب برای ادراک جلوه های ذات مقدس حق و درمان اساسی بیماری مادیگرایی، اجتناب از مطلق سرگرمی های نامشروع یک ضرورت اجتناب ناپذیر است.
1) غررالحکم، شماره ی 8426.
2) غررالحکم، شماره ی 3067.
