جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

پرندگان در خدمت انسان‏ها و محیط زیست‏ (1)

زمان مطالعه: 2 دقیقه

یکى از دانشمندان مى‏گوید: شقاوت و بى‏رحمى بشر، و غفلت و بى‏خبرى او حدّ و حصر ندارد. او باید بداند کشتن پرندگان این ضرر بزرگ را در بر دارد که او را از کمک و یارى عزیزترین و گرانبهاترین یاران و دوستان خود در نبرد با حشرات موذى و جوندگان محروم مى‏سازد.

انسان در نبرد با حشرات غارتگر دو روش در پیش دارد: یکى روش ابتدائى که عبارت است از گرفتن و کشتن کرم‏ها از میان باغات و مزارع و جمع آورى ملخ و سن و شته از داخل محصول، به وسیله سموم مختلف، و دیگر نبرد

علمى از طریق بیولوژیکى به وسیله ویروس‏ها و طفیلى‏هاى مخصوصى که براى این منظور انتخاب و تکثیر مى‏شود.

ولى این دو روش مبارزه بسیار گران تمام مى‏شود؛ و مستلزم تحمّل زحمات و مشقّت فوق‏العاده است. در حالى که اگر پرندگان را سالم بگذارند، و اگر مرغانى مانند جغد و بوف که قاتل جوندگان‏اند در صورت لزوم تکثیر نماید، و از پرندگان حشره خوار حمایت کنند مبارزه ساده‏تر و بهتر (و ارزان‏تر) خواهد بود.

دانشمندى به نام میشله مى‏گوید: «بى وجود پرندگان، زمین طعمه حشرات خواهد شد،» و دانشمند دیگرى به نام فابر در تأیید او مى‏نویسد: «بى‏وجود، پرندگان، قحطى بشر را نابود مى‏کند!»

«در اینجا آمارها با ما سخن مى‏گویند؛ زیرا اگر حساب نسبتاً دقیقى از میزان کرم‏ها و حشراتى که هر سال پرندگان کوچک به مصرف طعمه خود و جوجه‏هایشان مى‏رسانند به دست آوریم این مسأله بسیار روشن خواهد شد.

مرغ کوچکى بنام (رواتوله) وجود دارد که هر سال سه میلیون از این حشرات غارتگر را مى‏خورد! یکنوع سار به نام سار آبى رنگ است که سالیانه شش میلیون و نیم حشره را مى‏خورد، و بیست و چهار میلیون را براى تغذیه جوجه‏هاى خود که معمولًا از دوازده یا شانزده جوجه کمتر نیستند مصرف مى‏کند … پرستو در روزى بیش از ششصد کیلومتر طى طریق مى‏کند، و میلیون‏ها مگس مى‏گیرد! مرغى بنام (تروگلودیت) وجود دارد که از روزى که از تخم سر در مى‏آورد تا روزى که از لانه مى‏پرد نه میلیون حشره غذاى او است!

مردم معمولًا کلاغ سیاه را پرنده مضر مى‏دانند؛ اما اگر یکى از آنها را بکشید و محتواى چینه دانش را بررسى کنید مى‏بینید مملو است از یکنوع کرم سفید است.» (1)

این گوشه‏اى از خدمات پرندگان به کشاورزان و محیط زیست است. حال فرض کنید آنها سهم مختصرى از دانه‏هاى غذائى و میوه‏هاى ما را نیز ببرند،- سهمى که یکهزارم مزد آنها نمى‏شود!- آیا این سبب مى‏گردد که ما آنها را حیوانات موذى و مزاحم بدانیم؟

چه کسى این مأموریت را به این پرندگان سپرده است که براى تعادل قوا در عالم جانداران و حشرات که خود آنها نیز فوائدى دارند نقش مهمّى را بر عهده بگیرند؟!


1) نظرى به طبیعت و اسرار آن، صفحه 195 تا 197 (با تلخیص).