زمان مطالعه: < 1 دقیقه
همان گونه که در ضربالمثلهاى عربى و فارسى مسأله ی بینى و دماغ براى عزّت و ذلّت، بکار مىرود، مثلًا «دماغش سوخت» یا «دماغش را به خاک کشیدیم» و یا «بادى به دماغش کرد» و مشابه این تعبیرات، در قرآن نیز درباره کسانى که در برابر انبیاى بزرگوار دهن کجى کرده و آیات وحى را
داستانهاى بیهوده مىانگارند، مىفرماید: «سَنَسِمُهُ عَلَى الخُرطُومِ»(1) ما بر خرطوم آنان داغ مىگذاریم. داغ گذاردن بر بینى، نشانه ی بزرگترین ذلّت و ضعف و بدبختى آنهاست، چنانکه بجاى بینى، کلمه ی «خرطوم» آمده تا آنان را بیشتر تحقیر کند.
1) سوره قلم، آیه 16.
