العلامة الحبر الجلیل فی العلوم السمعیّة و العقلیّة السیّد شریف الدّین، کان من تلامیذ الشیخ الفقیه إبراهیم بن سلیمان القطیفی، و نقل مولانا العلامة المجلسی صورة إجازة شیخه فی حقّه، و تاریخ اختتامها 944 و ذلک بعد قراءته کتاب الإرشاد فی الفقه علیه، و وصفه فی تلک الإجازة بکلّ جمیل و أطرى فی الثناء علیه و تبجیله «انتهى»، و لهذا السیّد تآلیف و تصانیف، منها رسالة حفظ الصحّة فی الطب رسالة فی إثبات الواجب تعالى، رسالة فی شرح الخطبة الشقشقیة، رسالة فی الإنشاءات و المکاتیب، رسالة فی علم البحث و المناظرة، رسالة فی مناظرة الورد الأحمر مع النرجس، تعلیقة على شرح التجرید.
و قال فی الریاض فی ترجمة صاحب الاحقاق ما لفظه: و قد کان أبوه أیضا من أکابر العلماء، و قد ینقل عن بعض مؤلفاته ولده هذا فی بعض تصانیفه، و کان معاصرا لأمیرزا مخدوم الشریفی صاحب نواقض الرّوافض و کان شاعرا و من شعره على ما نسبه إلیه نجله القاضی الشهید قوله
خواهى که شود خصم تو عاجز ز سخن
مىبند بکار قول پیران کهن
خصم از سخن تو چون نگردد ملزم
او را بسخنهاى خودش ملزم کن
و من شعره قوله:
گر خون تو ریخت خصم بد گوهر تو
شد خون تو سرخروئى محشر تو
سوزد دل از آنکه کشته گشتى و چو شمع
جز دشمن تو کس نبود بر سر تو
قال فی المشجرة المرعشیّة: إنّه توفى بتستر و قبر بها فی مقبرة جدّه السیّد نجم الدین محمود المرعشی صاحب المزار المشهور فی تستر.
