مهم ترین مسأله در این فصل این است که موجب یا موجبات بیدار شدن روح
چیست و چگونه جان هشیار می شود و از چه طریقی یقظه برای انسان حاصل می شود.
آیا هشیار کردن جان با خداست یا به دست خود آدمی است؟ یا اینکه به وسیله ی مرشد و راهنما انسان هشیار می گردد و جایگاه خود را در هستی می یابد؟
اگر بیدار کردن روح با خداست، انسان چه نقشی در هشیاری خود می تواند داشته باشد؟ و اگر هشیار نشد چه تقصیری متوجه اوست؟ و اگر هشیاری به عهده ی انسان واگذار شده، خفته را خفته کی کند بیدار؟ و اگر به دست مرشد و راهنماست، نقش خدا و انسان در این زمینه چیست؟
پاسخ این است که نقش اصلی در بیداری جان آدمی با خداست و خداوند بر اساس حکمت و سنت تغییرناپذیر آفرینش به راهنما و انسان نیز در این زمینه نقش داده است. بنابراین، در پاسخ این سؤال که بیداری جان با خداست یا با انسان یا با راهنما، باید گفت: با هر سه؛ خداوند نقش آفرین اصلی است و شخص انسان و راهنمایان او زمینه سازان نقش آفرینی آفریدگار جهان هستند.
