زمان مطالعه: < 1 دقیقه
امام علیه السّلام در این مورد چنین مىفرماید:
امّا حق زبان این است که او را گرامى دارى از اینکه به فحش عادت کند، او را به سخن خوب و شایسته وادارى. او را مؤدب دار و در کام نگاه دار، مگر در محل حاجت و براى سود دین و دنیا، و آن را از پرگویى و یاوهسرایى کمفایده که ایمنى از زیانش نیست و درآمدش کم است، معاف دارى. زبان، گواه خرد، و دلیل بر آن شمرده مىشود، و آراستگى عاقل به زیور عقل، و خوشزبانى اوست، و مددى جز از ناحیهى خداى بزرگ وجود ندارد.(1)
1) تحف العقول:184-185.