(وَلَوْ قاتَلَکُمُ الَّذینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الأدْبارَ ثُمَّ لا یَجِدُونَ وَلیّاً وَلا نَصیراً سُنَّةُ الله الَّتی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللهِ تَبْدِیلاً)(فتح/22ـ23).
«اگر کافران با (مسلمانان) جنگ کنند، پشت (به شما) نموده (فرار مى کنند) و آنگاه ولىّ و یارى کننده اى براى خود نمى یابند ـ سنت و قانون خدا در گذشته چنین بوده است و این سنت هرگز تبدیل و تغییر پیدا نمى کند».
قانون ثابت و سنت پایدارى که در این آیه به آن اشاره شده است، عبارت است از نصرت و پشتیبانى خدا از مؤمنان در رویارویى با دشمن، آنگاه که دلهاى مسلمانان، سرشار از ایمان به خدا باشد و انگیزه اى جز جلب رضاى او در اندیشه آنان نباشد، امدادهاى غیبى خدا به یارى آنها مى شتابد و فتح و پیروزى را نصیب آنان، و دشمن را گرفتار شکست و خذلان، مى نماید و این قانون قطعى الهى در بسیارى از آیات قرآن و روایات اسلامى بیان شده است:
1.(یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدامَکُمْ)(محمد/7).
«اى مؤمنان اگر خدا و آیین او را یارى کنید، خداوند شما را یارى مى کند و گامهایتان را استوار مى سازد».
2.(کَتَبَ اللهُ لأغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلى)(مجادله/21).
«خداوند حکم قطعى کرده است که من و پیامبرانم غلبه خواهیم کرد».
3.(وَکانَ حَقّاً عَلَیْنا نَصْرُ الْمُؤْمِنینَ)(روم/47).
«حقّا که بر ما است یارى کردن مؤمنان».
4. (وَلَیَنْصُرَنَّ اللهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللهَ لَقَوِیٌّ عَزیزٌ)(حج/40)
«و بدون شک خداوند کسانی که او را یارى مى کنند، یارى مى نماید».
5. (وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنا لِعِبادِنا الْمُرْسَلینَ – إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورون – وَإِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ) (صافات/170ـ 172).
«مشیت ما به پیامبران، پیشى گرفته است (قانون قطعى ما است) ـ که بدون شک آنان یارى مى شوند ـ و تنها لشکریان ما پیروز و غالب مى باشند».
از مجموعه این آیات و آیات دیگر و نیز روایات بسیارى که در این باره در مجامع حدیثى شیعه و سنى نقل گردیده است و نیز با مطالعه تاریخ صدر اسلام چنین به دست مى آید که یکى از سنت هاى قطعى خدا در زندگى اجتماعى مؤمنان این است که پیوسته مورد حمایت خدا بوده، و از امدادهاى غیبى او برخوردار مى باشند، و بدین خاطر در مصاف با دشمنان، غلبه و فتح نهائى از آنِ آنها است. ناگفته معلوم است که یک چنین قضاء و قدر و سرنوشت قطعى مبتنى بر ایمانِ خالصانه، و قلبى پاک و سرشار از عشق راستین
به خدا، همراه با بهره گیرى از همه استعدادها و امکانات مادى و معنوىِ دیگر مى باشد، که همگى در قلمرو توان و اختیار انسان قرار دارد.
