زمان مطالعه: < 1 دقیقه
رو ویر در کتاب «حیات و هدفداری» می گوید: «حیات کار تصادف نبوده و نمی تواند باشد، حیات کار فکری خلاق و ما فوق طبیعی بوده… و هنگامی که خالق ابداع حیات نموده، مقصدی هم برایش معین کرده است که موجودات جاندار ما طی تغییراتی که قسمتی از آنها را لایه های زمین شناسی حفظ کرده اند، به سوی آن روان شده اند.» (1).
دیوی داروینیسم را یکی از مبادی فلسفه خویش می داند و در عین حال اعلام می کند، تضادی بین غایت جویی و طرحهای ندای آفرینش از یک سو و داروینیسم از سوی دیگر نمی بیند.
تا این جا ما درباره تعارض نظریه تکامل با حکمت صنع سخن گفتیم و روشن گردید این اصول کاملاً مخدوش است و بر فرض صحّت نمی تواند، تبیین کننده نظم حاکم بر جهان گیاهان و جانوران باشد. مسئله تعارض تحول انواع را با سه اصل دیگر در مباحث آینده مطرح خواهیم کرد.
1) حیات و هدفداری، ص 262- 263.
