عشق و محبت به خدا چنان عاشق را جذب معشوق می کند که هر گونه پیوند او را با هر کس و هر چیز جز خدا قطع می کند و به عبارت دیگر، عشق مایه ی انقطاع از غیر و پیوست او با کمال مطلق است.
عشق جذابست و چون در دل نشست
هم در دل را زغیر دوست بست
در مناجات محبین منسوب به امام زین العابدین علیه السلام آمده است:
الهی من ذا الذی ذاق حلاوة محبتک فرام منک بدلا؟ و من ذا الذی انس بقربک فابتغی عنک حولا؟(1)
خدایا، کیست که شیرینی محبتت را چشید و به جای تو یار دیگری گزید؟ و کیست که به قرب و نزدیکی با تو مأنوس شد و جدایی تو را طلبید؟
و در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است:
حب الله اذا أضاء علی سر عبد أخلاه عن کل شاغل و کل ذکر سوی الله.(2)
محبت خدا وقتی باطن بنده ای را روشن کند آن را از هر شاغل و هر یادی جز خدا خالی خواهد کرد.
1) بحارالأنوار، جلد 94، صفحه ی 148.
2) بحارالأنوار، جلد 70، صفحه ی 23.
