قرآن در سومین بخش از آیات فوق روى مسأله تأثیر مهم عسل در شفاى بیماران سخن گفته و تعبیر فشرده و سربسته دارد که امروز در سایه مطالعات دانشمندان غذاشناس پرده از روى اسرار آن برداشته شده است. آنها براى عسل خواص و آثار بىشمارى ذکر مىکنند که اعجاب انسان را بر مىانگیزد.
آنها مىگویند: عسل مادّهاى است که اگر خالص باشد هزاران سال سالم مىماند و هرگز فاسد نمىشود، چرا که هرگز هیچ میکروبى را به خود نمىپذیرد. (1) در قبور فراعنه مصر ظرفهایى از عسل یافتهاند که مربوط به چند هزار سال پیش است؛ این عسلها کاملًا سالم و طبیعى باقیمانده است! و این خود دلیل بر صدق ادّعاى فوق است.
عسل از آنجا که از شیره گلهاى مختلف گرفته مىشود- و مىدانیم گلها هر کدام خواص درمانى ویژهاى دارند- مىتواند یکجا خواص آن گلها را با خود داشته باشد.
دانشمندان مىگویند: عسل به خاطر داشتن ویتامینها و دیاستاز و اسید فورمیک یک مادّه زنده است. عسل داراى ویتامینهاى ششگانه آ، ب، ث، د، کا و اى، و داراى مواد معدنى پتاسیم، آهن، فسفر، سرب، منگنز، آلومینیوم، مس، سولفور، سدیم و مواد مختلف دیگر است و نیز داراى انواع مختلف اسیدها است. (2)
مىدانیم هریک از این مواد حیاتى نقش عمدهاى در زندگى انسان دارد و به همین دلیل عسل داراى خواص زیر است:
عسل در خونسازى مؤثّر است.
عسل براى رفع خستگى و فشردگى عضلات اثر خوبى دارد.
عسل از ایجاد عفونت در معده و روده جلوگیرى مىکند.
عسل براى زنان باردار سبب مىشود نوزادانشان داراى شبکه عصبى قوى باشد.
عسل براى کسانى که دستگاه گوارش ضعیفى دارند؛ مفید است.
عسل یک ترمیم کننده قوى محسوب مىشود.
عسل در تقویت قلب مؤثر است.
عسل در سالخوردگان نیروى قابل توجهى به وجود مىآورد.
عسل در درمان معده و زخم اثنا عشر عامل مؤثرى شناخته شده.
عسل براى درمان آسم (تنگى نفس) نافع است.
عسل در بیمارىهاى ریوى کمک کننده خوبى است.
عسل به عنوان داروى معالج رماتیسم، نقصان قوه نمو عضلات، و ناراحتىهاى عصبى، شناخته شده است.
عسل به خاطر خاصّیت میکروب کشىاش براى مبتلایان به اسهال مفید است.
از عسل داروهایى مىسازند که براى لطافت و زیبائى پوست و برطرف ساختن چین و چروکها مؤثّر است.
با عسل داروئى مىسازند که ورم دهان را تسکین مىدهد و نفس را معطّر
مىسازد.
عسل در معالجه خشکى پوست، ترک خوردگى،، سوختگى، کروک، نیشهاى دردناک حیوانات، ورم چشم، سرفه نیز مورد استفاده قرار مىگیرد.
بعضى از دانشمندان قرصهایى از شیره گلها ساختهاند که خواصّى شبیه عسل دارد. مهمترین اثر این قرصها ازدیاد نیروى جوانى، فعال کردن سلّولها و در نتیجه شادابى و طول عمر است. (3)
به همین دلیل معروف است که فیثاغورث به شاگردان خود توصیه مىکرد:
تا مىتوانید عسل و نان بخورید؛ و بقراط مىگفت: اگر مىخواهید عمر طولانى داشته باشید باید عسل بخورید.
آثار نیرو بخش و خواص درمانى و ترمیم کننده عسل، بیش از آن است که در این مختصر بگنجد. حتى بعضى از دانشمندان درباره خواص غذائى و درمانى عسل، کتاب مستقلى نوشتهاند.
قرآن مجید، همه این مطالب را در جمله فیهِ شِفاءٌ لِلنّاسِ به طرز جالبى جمع کرده است.
اگر تعجب نکنید، نیش زنبور عسل و زهر موجودات در آن، نیز درمان بسیارى از بیمارىها است. بیمارىهایى همچون روماتیسم، مالاریا، گواتر، درد اعصاب، بعضى از بیمارىهاى چشم، و غیر آن. درمان با نیش زنبور باید طبق برنامه خاصّى زیر نظر طبیب باشد؛ مثلًا روز اوّل یک عدد، و روز دوم دو عدد، تا روز دهم ده عدد زنبور انتخاب مىشود، و این مرحله اوّل درمان است، و در مراحل بعد، برنامه شکل دیگرى به خود مىگیرد. البته اگر نیش زنبور از حدّ معیّنى بگذرد، ممکن است، خطراتى ایجاد کند، و در اشخاصى که نسبت به آن حساسیّت دارند، مقدار کم آن هم، زیانآور است.
بعضى از دانشمندان در این زمینه، مقاله یا مقالههایى نوشتهاند، و بعضى رساله دکتراى خود را تحت عنوان فرآوردههاى زهر زنبور عسل و خواص
درمانى آن نگاشتهاند. (4)
1) مجله تندرست.
2) اوّلین دانشگاه، جلد 5، صفحه 129 (با کمى تلخیص).
3) اوّلین دانشگاه، جلد 5، صفحه 212 تا 290، نشریه طب و دارو و کتب دیگر.
4) همان مدرک، صفحه 174.
