ذکر چیست؟ (1)

ذکر در لغت به معنای یاد است، در برابر نسیان و غفلت. ذکر، نور و روشنایی است و غفلت و نسیان، ظلمت و تاریکی. با آمدن نور ذکر، ظلمت غفلت و نسیان که

مانع دیدن دیده ی عقل و قلب است از بین می رود.

به گفته ی امام علی علیه السلام:

الذکر نور العقول وحیاة النفوس و جلاء الصدور.(1)

ذکر، نور عقل ها و زندگی جان ها و صیقل سینه هاست.

الذکر نور ورشد، النسیان ظلمة و فقد.(2)

ذکر، نور و راهیابی است، فراموشی تاریکی و فقدان است.

اکنون باید دید که کدام یاد می تواند موانع شناخت خدا، یعنی زنگارهای ظلم و کفر و اسراف و فسق، را از آینه ی دل پاک کند و بیماری مادیگرایی را به طور اساسی درمان نماید.

برای مشخص شدن این یاد، نخست باید دید کدام فراموشی انسان را گرفتار این موانع کرده است.

1) غررالحکم، شماره 1999.

2) غررالحکم، شماره 602 و 603.