ذکر و عشق (1)

یاد خدا، به معنایی که توضیح داده شد(1)، از نظر امام علی علیه السلام مایه ی حیات و زندگی دل، غذای جان، کلید انس و بالأخره موجب پیدایش کیمیای عشق و محبت خداست.: (2)

من ذکر الله سبحانه أحیا الله قلبه و نور عقله و لبه.(3)

کسی که خداوند را یاد کند خداوند دلش را زنده نماید و عقل و خرد او را روشنایی بخشد.

مداومة الذکر قوت الأرواح.(4)

تداوم ذکر غذای جانهاست.

الذکر مفتاح الانس.(5)

یاد خدا کلید انس با اوست.

من أکثر ذکر الله أحبه.(6)

کسی که فراوان یاد خدا کند محب او خواهد شد.

1) نگاه کنید به صفحه ی 394.

2) عشق نبود کیمیای جان بوددرد عالم را همه درمان بود.

3) غررالحکم، شماره ی 8876.

4) غررالحکم، شماره ی 9832.

5) غررالحکم، شماره ی 541.

6) بحارالأنوار، جلد 93، صفحه ی 160.