همان گونه که گفتیم هیچکس دقیقاً نمىتواند لحظه تولّد را تعیین کند؛ و آنچه به صورت پیشبینى از سوى اطبّا بطور عموم، یا بطور خصوص، به افراد گفته مىشود، جنبه تخمینى دارد؛ چنانکه در آیه 8 سوره رعد مىخوانیم:
اللهُ یَعْلَمُ ما تَحْمِلُ کُلُّ أُثْنى وَ ما تَغِیْضُ الأَرْحامُ وَ ما تَزْدادُ وَ کُلُّ شَیءٍ عِنْدَهُ بِمِقْدارٍ: «خدا از جنینهایى که هر مؤنث حمل مىکند، آگاه است، و نیز از آنچه رحمها کم مىکنند (و قبل از موعد معمول مىزایند) و هم از آنچه افزون مىکنند (بعد از موعد مىزایند) با خبر است، و هر چه نزد او اندازهاى دارد» (1)
ظاهر آیه این است که این از علوم خاصّ الهى است؛ که ویژگىهاى جنین را قبل از تولّد از هر نظر مىداند. نه تنها مسأله جنسیت بلکه از تمام استعدادها، ذوقها، صفات ظاهر و باطن جنین با خبر است؛ و همچنین لحظه تولّد جنین را تنها خدا مىداند، و براى اینکه تصوّر نشود این کم و زیادها بىحساب و بىدلیل است؛ بلکه ساعت و ثانیه و لحظه آن حساب دارد، مىافزاید: و کُلُّ شَیىءٍ عِنْدَهَ بِمِقْدارٍ: «هر چیز نزد او اندازه و مقدار معینى دارد.»
جالب اینکه در لحظه تولّد، دگرگونىهاى عجیبى در سیستم زندگانى نوزاد، ظاهر مىشود که براى تطبیق دادن او با محیط جدید، کاملًا ضرورى است، و از میان آنها تنها به دو موضوع اشاره مىکنیم:
الف: دگرگون شدن سیستم گردش خون؛
به این صورت که مسأله گردش خون در جنین یک گردش ساده است؛ زیرا حرکت خونهاى آلوده به سوى ریهها براى تصفیه انجام نمىگردد، چون در آنجا تنفّسى وجود ندارد؛ لذا دو قسمت قلب او (بطن راست و چپ) که یکى عهدهدار رساندن خون به اعضاء، و دیگرى عهدهدار رساندن خون به ریه براى
تصفیه است به یکدیگر راه دارد. امّا به محض اینکه جنین متولّد شد، این دریچه بسته مىشود، و خون دو قسمت مىگردد: بخشى به سوى تمام سلّولهاى بدن براى تغذیه فرستاده مىشود و بخش دیگرى به سوى ریهها براى تنفس!
آرى جنین تا در شکم مادر است اکسیژن لازم را از خون مادر مىگیرد ولى بعد از تولّد باید خودکفا باشد و از طریق ریه و تنفس، اکسیژن را دریافت دارد.
ریهاى که قبلًا در رحم مادر کاملًا ساخته و آماده شده با یک فرمان الهى ناگهان به کار مىافتد؛ که به راستى از عجائب است.
ب- بسته شدن بند ناف و خشکیدن و افتادن آن
بند ناف را که طریق تغذیه جنین به وسیله جفت از خون مادر است معمولًا بعد از تولّد مىچینند؛ ولى اگر هم نچینند تدریجاً مىخکشد و مىافتد. یعنى به هنگام تولّد همانطور که راه دریافت اکسیژن عوض مىشود؛ راه تغذیه نیز ناگهان عوض مىشود، و دهان و معده و رودهها که در دوران جنینى کاملًا ساخته و آماده شده اما به کار نیفتادهاند ناگهان به کار مىافتند؛ و این یکى دیگر از شگفتىهاى مهم آفرینش انسان است.
1) «تغیض» از مادّه «غیض» (بر وزن فیض) به معنى فرو بردن مایع، یا فروکش کردن آن است. سپس به معنى نقصان و نیز به معنى فساد آمده است؛ و لذا در آیه فوق بعضى «تغیض» را به معنى نقصان جنین و بعضى به معنى قبل از موعد تولّد یافتن تفسیر کردهاند؛ و مشهور میان مفسرّین همین معنى است. همین تفسیر در حدیثى از امام باقر یا امام صادق علیه السلام نیز نقل شده است؛ و ذیل آیه نیز گواه بر آن است.
