در برخى از آیات، توحید و یکتاپرستى «دین قیّم» نامیده شده، دینى که تزلزل و خلل به آن راه ندارد مثلا:
یوسف به دو همزندانى خود چنین مى‌گوید: «حکم و فرمان از آن خدا است او
فرمان داده است که جز او کسى را نپرستیم آنگاه مى‌گوید: «ذلِکَ اَلدِّینُ اَلْقَیِّمُ«(1)
اگر تسلیم در برابر حق، و نفى تسلیم در برابر غیر او، دین قیم است باید در تمام اعصار، به قوت و نیرومندى باقى بماند، و تنش پیدا نکند.
در آیه دیگر قرآن، یکتاپرستى را از امور فطرى مى‌داند که خدا آفرینش بشر را با آن سرشته است آنگاه آن را بسان آیه قبل «دین قیم» مى‌خواند و مى‌فرماید: «ذلِکَ اَلدِّینُ اَلْقَیِّمُ«(2)، تو گویى «دین قیم» و استوار، منحصر در یکتاپرستى و توحید در عبادت خلاصه مى‌شود.
1) »… إِنِ اَلْحُکْمُ إِلاّ لِلّهِ أَمَرَ أنْ لا تَعْبُدُوا إِلاّ إِیّاهُ… اَلدِّینُ اَلْقَیِّمُ…» (یوسف / 40(.
2) »فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفاً فِطْرَتَ اَللّهِ اَلَّتِی فَطَرَ اَلنّاسَ عَلَیْها لا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اَللّهِ ذلِکَ اَلدِّینُ اَلْقَیِّمُ» (روم / 30(.
