1- شراب دنیا نجس و به قول قرآن رجس است،(1) امّا شراب بهشت پاک و پاکیزه است. «شَراباً طَهُوراً»(2)
2- شراب دنیا عامل فتنه و دشمنى است، چنانکه شیطان با شراب و قمار میان مردم دشمنى ایجاد مىکند،(3) امّا شراب بهشت هیچ گونه کینه و کدورتى نمىآورد، بلکه برادرانه روبروى هم بر تختها تکیه زده و شادند.
3- شراب دنیا ضررش بیش از منافع آن است، ولى شراب بهشتیان همه نفع است.
4- شراب دنیا زوال عقل و مستى مىآورد، امّا شراب آخرت حتّى ضرر غیر محسوس ندارد. «لا فِیهَا غَولٌ»(4) («غَول»، هلاکت مرموزانه و ناخودآگاه است)
5- شراب دنیا یاوهگویى مىآورد، ولى در شراب بهشتى چنین نیست. «لایَسمَعُونَ
فِیهَا لَغواً وَ لاکِذّاباً»(5)
6- شراب دنیا گیج کننده و دردسرآور و سبب انواع امراض مىشود، امّا شراب بهشتیان گیج کننده نیست و هیچ گونه دردسرى از آن برنمىخیزد. «لایُصَدَّعونَ عَنها و لا یُنزِفون»(6)
1) سوره مائده، آیه 90.
2) سوره انسان، آیه 21.
3) سوره مائده، آیه 91.
4) سوره صافّات، آیه 47.
5) سوره نبأ، آیه 35.
6) سوره واقعه، آیه 19.
