برای تشکیل ابر و ریزش باران در مرحله ی اول تحقق دو شرط ذیل لازم است:
1- وجود بخار آب در هوا، یعنی مرطوب بودن و بارداری آن.
2- اشباع و تقطیر بخار آب…
اما باید دانست که تأمین دو شرط فوق و رسیدن هوای جو به حالت اشباع، کافی برای تشکیل ابر و ریزش باران نیست؛ یک عمل یا شرط سوم نیز ضرورت دارد: بارور شدن یا عمل لقاح. زیرا بخار آب ممکن است، با وجود رسیدن به حالت اشباع، تقطیر نشود و وقتی تقطیر شد دانه ها آن قدر ریز و معلق در هوا بمانند که
سقوط نکنند و باران نبارد، مگر آنکه با ذرات نامرئی نمک که به وسیله ی باد از روی دریاها آورده شده نطفه های جذب و آماس کننده ای تشکیل شود، یا مهم تر از آن، رطوبت هوا به دور برگه های متبلور برف که در ارتفاعات بالاتر منعقد شده و به وسیله ی باد پاشیده می شود جمع گردد و بالأخره قطرات ریز اولیه ی باران در اثر اختلاط و تلاطم و تصادم بادها به هم بپیوندد تا رفته رفته درشت شده و در اثر وزن نسبتا زیاد خود از خلال توده های ابر ساقط گردد…
تخلیه ی برق ما بین توده های مختلف ابر که در اثر اصطکاک با عوارض زمین و اجسام معلق در باد دارای الکتریسته های مخالف می شوند و این تخلیه توأم با روشنائی و غرش شدید، یونیزه شدن ذرات هوا و تشکیل «ازن» است، کمک فراوان به پیوستن و درشت شدن و ریختن قطرات می نماید.
خلاصه آنکه تشکیل و تقویت ابر و مخصوصا نزول باران یا برف بدون عمل لقاح، که با دخالت و تحریک باد صورت می گیرد، عملی نمی شود.
