حضرت نوح، نصایح و رهنمودهاى خود را نسبت به قوم خود چنین بیان مى کند:
(فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفّاراً – یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً – وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوال وَبَنین وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنّات وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهاراً)(نوح/10ـ12).
«به آنان گفتیم از آفریدگار خود براى بخشایش گناهانتان طلب آمرزش نمایید زیرا او آمرزنده است (و در این صورت) باران از آسمان بر شما فرو مى ریزد و شما را اموال و فرزندان یارى مى کند و نهرها و باغها برایتان مى آفریند».
در این آیات نقش استغفار از گناه و تأثیر آن در سرنوشت انسان به روشنى بیان گردیده است و در آیه دیگر که مربوط به امّت اسلامى است، چنین مى فرماید:
(وَما کانَ اللهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَما کانَ اللهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ)(انفال/33).
«خداوند تا هنگامى که تو (پیامبر) در میان مسلمانان هستى، آنان را عذاب نمى کند و نیز تا وقتى که استغفار مى نمایند آنان را عذاب نخواهد کرد».
