أفرایتم النار التی تورون ءانتم أنشأتم شجرتها ام نحن المنشؤن؟ (واقعه: 72)
… آتشی که می افروزید آیا شما درختش را ایجا کردید یا ما؟
آتش، یکی از نیازهای اولیه ی انسان دیروز و امروز، نیز رهین منت جهان گیاهان است.
بشر نخستین چون می خواست آتش بیفروزد دوپاره چوب را به تندی به هم
می سایید، زیرا چوب نخستین سوخت بود و هنوز هم سوختی مهم است. البته امروز سوخت های دیگری چون نفت و برق و مهم تر از همه زغال سنگ داریم، اما حتی زغال سنگ یکی از فرآورده های جهان گل و گیاه است، بازمانده ی دم اسبیان عظیم الجثه و گلسنگ ها که در زمان های گذشته می روییده اند، یعنی زمانی که آن را دوران زغال سنگ می نامیم.
در پاره ای نقاط جهان هنوز هم چوب گرما تولید می کند و حتی به کارخانه ها نیرو می رساند. در جنگل های بی انتهای سیبری چوب را در کنار خط های آهن جمع می کنند تا در لوکوموتیوها بسوزانند.
کشتی های بخار که در رود عظیم «یوکن» راه می پیمایند درختان کنار رود را به صورت هیزم به کار می برند.
بشر گاه گاه چوب را برای کاری ویژه عمل آورده است. با گرم کردن آن در فضای بسته بیشتر موادش را، جز کربن، بیرون می کشیدند و نتیجه ی این کار ذغال بود که شعله ای داغ تر از شعله ی چوب برای آهنگران پدید می آورد.
